یادگیری ریاضیات یعنی نمادینی که بشر را قادر می سازد تا به صورت کمی در مورد پدیده ها بیندیشد و روابط بین آنها را تشخیض دهد. سابقه ای طولانی در تاریخ بشری دارد با وجود آن که این یاد گیری معمولا بیش از آموزش رسمی در مدرسه و به طور ضمنی در خلال تحول آغاز می شود برخی از کودکان از همان ابتدا در فهم مفهوم عدد و روابط مرتبط با آن با دشواری هایی روبه رو هستند، در حالی که ممکن است در سایر دروس پیشرفت خوبی داشته باشند. در واقع عملکرد آنها در این حوزه متناسب با بهره ی هوشی و توان شناختی آنها نیست.
به طور کلی می توان مهمترین مشکلات این دانش آموزان را در حیطه ریاضیات چنین بر شمرد: وجود مشکلاتی در تشخیص شکل و اندازه، مجموعه و اعداد (مفهوم عدد) تناظر یک با یک شمردن پیوستگی شنیداری – دیداری، ارزش مکانی اعداد، مهارت های محاسباتی، مفهوم و ارزش پول و مفهوم زمان و خواندن ساعت و حل مسئله
دانش آموزان دارای مشکلات حساب در حل مسئله عملکرد ضعیفی دارند. چنین دانش آموزانی احتمالا در خواندن صورت مسئله و در نتیجه درک مهارت های لازم برای حل آن ناتوان هستند برخی نیز فاقد مهارت های تحلیل و استدلال هستند و در برخورد با مسئله دچار سر در گمی می شوند. انتزاعی بودن صورت مسئله و عدم وجود اجسام عینی و چیزهایی که بتوان آنها را لمس کرد مانع از آن می شود که دانش آموز به حل مسئله اقدام کند و به تحلیل و استدلال بپردازد. این در حالی است که دشوارترین قسمت کار در حل مسئله، تشخیص این که از چه عملیاتی برای حل مسئله استفاده شود، می باشد. ترتیب اعمال مورد نیاز برای حل مساله که باید به خاطر سپرده شود و سپس به اجرا در آید از جمله مشکلات بعدی است.