متخصصان تعلیم و تربیت بر این باورند که بیان هنرمندانه می تواند نقش مهمی در رشد،تکامل وتربیت کودکان ایفا کند. دنیای هنر مانند دنیای بازی،این امکان را به کودک می دهد که با تجدید و تحکیم خاطرات خویش و با استفاده از تجربیات به دست آمده اش، توانایی شناخت ژرف ترین آگاهی حقیقت را به دست آورد.هنر به کودک امکان می دهد که ارزش های تازه ای را فراهم آورده و با طرح آگاهانه ی مسائلی که در ارتباط با دیگران برایش مطرح می شود مفاهیم تازه ای را گرد آوری کند.
هنر می تواند زمینه های رشد در جنبه های مختلف روانی،عاطفی، اجتماعی و دینی را فراهم سازد. هر فعالیت هنری بر اساس ویژگیهای خاص تکنیکی و محتوایی خود، می تواند نقشی متفاوت در تربیت داشته باشد. برای مثال؛نمایش می تواند تأثیرات تربیتی خاصی بگذارد که برخی از این تأثیرات از دیگر هنرها نظیر نقاشی یا خوشنویسی ساخته نیست یا مثلا نقاشی تأثیراتی دارد که ممکن است نمایش آن تأثیرات را نداشته باشد.
در حال حاضر اغلب فعالیت های هنری و ادبی برای دانش آموزان،چه در مدارس و چه در مراکز و کانون ها ی تربیتی، بیش تر تحت تأثیر «شکل اجرا» ست. اگر از مربیان تربیتی سؤال شود که هدف از اجرای فعالیتهای هنری چیست و چه سودی برای بچه ها دارد؟اغلب پاسخ خواهند داد که برای سرگرمی یا لذت بردن و... در حالی که هنر یکی از بهترین واسطه ها ی لایق برای تربیت است.
ابلاغ پیام های تر بیتی و هر نوع محتوای مورد نظر اگر با جاذبه های هنری و ادبی همراه باشد،موفقیت و اثر بخشی آن ها چند برابر می شود. بر این اساس ضرورت دارد که مربیان پرورشی این واسطه ی ارزشمند را بشنا ند و در جهت اهداف تر بیتی خود از آن بهره بگیرند. اثر گذاری هنر هنگامی بیش تر می شود که مربیان با هدفمندی و رعایت ترتیب و توالی آموزشی به سراغ آن بروند.
بنابر این،هدفها ی تربیتی و پیام های مورد نظر برای مخاطبان، اگر بر محمل هنر سوار شوند به نیکوترین شکل و ماندگار ترین حالت بر جان و دل دانش آموزان اثر خواهند گذاشت.لذا مربیان پرورشی باید آستین همت بالا بزنند و باشناخت دقیق هنر های مختلف و مجهز شدن به مهارت های لازم برای بهره گیری بهتر از آن ها، از این ابزار قدرتمند برای ابلاغ و پیاده کردن ارزش های متعالی و تربیتی مورد نظر خود سود بجویند، که اگر جز این باشد راهزنان تعلیم و تربیت بر آن ها پیشی خواهند گرفت و ضمن به ابتذال کشاندن این هنرها، به اهداف شوم خود خواهند رسید.