تعلیم و تربیت از دیدگاه ارسطو

ارسطو تعلیم و تربیت را به دو عامل مشروط می سازد:

1- عامل اول جسم سالم با غرائز سالم

که در این خصوص ارسطو می گوید طبیعت فضیلت را به ما می دهد این خصوصیت داده سده یک عامل تصادفی نیست بلکه این امر به وسیله ارثی روانی – بدنی شخص تعیین می شود .برای رشد استعدادهای ذاتی شخص عامل دومی ضروری است. یعنی

2- عامل دوم عادت دادن

 در کتاب « سیاست » ارسطو می گوید: آشکار است که تعلیم و تربیت به وسیله عادت دادن باید بیش از تعلیم و تربیت به وسیله عقل صورت گیرد بر اساس عادت دادن اولیه باید ذهن بچه ها ارزشهای شریف حیاتی را وارد ساخت .یا ارسطو معتقد است که همه رشته های مفید را نباید به جوانان آموخت باید رشته های که ضروری هستند به جوانان یاد داد . رشته های که آزاد تلقی می شوند متما یز از رشته های غیر آزاد هستند و آنها باید دررشته های مفید مشارکت نمایند که در آنها آنچه عامیانه است القاء نمایند ارسطو معتقد است که آنچه فرد در نظر می گیرد در پیگیری و مطالعه او تفاوت زیادی به وجود می آورد ایشان تقلید از علوم دیگران رد می کند و آن را غالبا رویه ای پست و برده وار می داند. ایشان عامل خوشبختی را امری رویایی می داند از دید گاه ارسطو تعلیم و تربیت آزاد برای هر فردی که می خواهد خوشبخت شود یا به تعبیر یونانی با روح خوب زندگی کند اگر چه خوشبختی امری رویایی است برای اینکه زندگی خوشبختی داشته باشیم باید همه افکار و فعالیت های خود را تحت یک اصل عقلانی در آوریم . ارسطو می گوید : اگر وظیفه انسان صورتی خاص از زندگی است و این صورت زندگی را به عنوان تمرین قوا و فعالیت های روح در ارتباط با یک اصل عقلانی تعریف کنیم و بگوییم که وظیفه انسان اجرای فعالیت ها ی خوب و صحیح است از این فعالیت های نتیجه گیری می شود که خوبی فرد همان تمرین فعال قوای روح در پیروی از فضیلت یا ارزش است.