روش تدریس ایفای نقش

ایفای نقش

دانش آموزان در ایفای نقش با نمایش موقعیت های دارای مسئله و سپس بحث درباره ی آن مسائل روابط انسانی را کشف می کنند.ایفای نقش به عنوان یک الگوی تدریس ریشه هایی در ابعاد فردی و اجتماعی آموزش و پرورش دارد.در بعد اجتماعی برای افراد امکان همکاری در تحلیل موقعیت ها ی اجتماعی،بخصوص مسائل بین فردی را فراهم میسسازد. این الگو در ساده ترین سطح خود از طریق عمل،به مسائل می‌پردازد؛مسئله‌ای طرح می‌شود،نقش آن ایفا می‌شود و مورد بحث قرار می‌گیرد.بعضی از دانش‌آموزان ایفاگر نقش و بعضی دیگر تماشاچی هستند.افراد سعی می‌کنندبا یکدیگر تعامل داشته باشند.

جریان ایفای نقش نمونه ای زنده از رفتار انسانی است. هدفها:

1-این الگو به طور ضمنی طرفدار موقعیت یادگیری مبتنی بر تجربه است. که محتوی آموزشی آن "اکنون و همینجا" تهیه می شود.

2- توان ایفای نقش در فراخوانی احساساتی از دانش‌آموزان با تشخیص خود آنها و شاید رها سازی آن است.

تعریف نقش:" طرح شکل یافته از تداوم احساسات، کلمات،اقدامات است.نقش رفتار خاص و عادت یافته در ارتباط با دیگران می باشد". معولا نقش ها در رفتار وجود دارند. برای درک روشن فرد از خود و دیگران، آگاهی او از نقشها و نحوه ایفای آن بسیار مهم است.

مراحل ایفای نقش:

مرحله یک: گرم کردن گروه{ شناسایی و یا معرفی مسئله،واضح ساختن مسئله، تفسیر داستان مسئله،نشان دادن موضوعات مهم، توضیح ایفای نقش}

مرحله دو: گزینش شرکت کنندگان{ تحلیل نقش ها، گزینش بازیگران نقش}

مرحله سه: پردازش صحنه { تنظیم محور رفتار، بیان مجدد نقشها، وارد شدن در موقعیت مسئله}

مرحله چهار: آماده ساختن مشاهده گران { تعیین چیزی برای جستجو، تخصیص وظایف مشاهده}

مرحله پنج: نمایش { شروع ایفای نقش، حفظ ایفای نقش، قطع ایفای نقش}

مرحله شش: بحث و ارزش یابی{بازنگری به رفتار ایفای نقش(حوادث و موضوع ها)، بحث درباره آنها، ایجاد نمایش بعدی}

مرحله هفت: نمایش دوباره{ایفای نقش اصلاح شده، پیشنهاد مراحل بعدی یا جانشین های رفتاری}

مرحله هشت: بحث و ارزش یابی {به صورت مرحله شش}

مرحله نه: تجارب مشترک و تعمیم { ارتبط موقعیت دارای مسئله به تجربه واقعی و مسائل جاری، کشف اصول کلی رفتار}

کاربرد: دانش‌آموزان می توانند برتوانایی خود برای شناخت احساسات خود و افراد دیگر بیافزایند و رفتارهای جدیدی کسب کنند از دلایل استفاده از این الگو می توان به - آغاز برنامه اجتماعی منظم و – پرداختن به مسائل آنی در روابط انسانی اشاره کرد.

اثرات آموزشی: راهبردهای حل مسائل بین فردی- تحلیل ارزش ها و رفتار- همدلی و احترام

اثرات پرورشی: مهارت در مذاکرات- راحتی در بیان عقاید- یکپارچگی