براساس این ماده، مطالبه خسارت مورد نظر در شرایطی خاص امکان‌پذیر است:
1- موضوع دعوا باید مطالبه باشد. بنابراین در دعاویی که موضوع آن غیر از موضوع مطالبه است، این خسارت قابل مطالبه نخواهد بود.
2- موضوع دعوای مطالبه باید وجه رایج باشد؛ اما باتوجه به این‌که عبارت وجه رایج به صورت کلی بیان شده است، این‌گونه برداشت می‌شود که وجه رایج می‌تواند هر وجه رایجی، اعم از وجه رایج سایر کشورها باشد.
3- داین حتماً باید دین را مطالبه کرده باشد. بنابراین تا زمانی که داین دین خود را مطالبه نکرده، استحقاق دریافت خسارت مذکور را ندارد؛ اما قانون‌گذار به نحوه مطالبه دین توسط داین اشاره‌ای نکرده و معلوم نیست منظور از مطالبه، تقدیم دادخواست حقوقی است یا ارسال اظهارنامه و یا درخواست صدور گواهی عدم پرداخت درخصوص چک.
4- مدیون با وجود تمکن مالی از پرداخت دین خود امتناع نموده باشد. از مفهوم مخالف این ماده چنین برداشت می‌شود که چنانچه مدیون به دلیل عدم تمکن مالی از بازپرداخت بدهی خود امتناع نماید، داین حق مطالبه و استحقاق دریافت این خسارت را ندارد.